تو مرا...

من که تسبیح نبودم تو مرا چرخاندی  

                                        مشت بر مهره تنهایی من پیچاندی  

مهر دستان تو دنبال دعایی می گشت   

                                         بارها دور زدی ذهن مرا گرداندی  

ذکرها گفتی و از گفته خود خندیدی  

از همین نغمه تاریک مرا ترساندی  

بر لبت نام خدا بود خدا شاهد ماست  

                             بر لبت نام خدا بود و مرا رقصاندی  

دست ویرانگر تو عادت چرخیدن داشت   

                              عادتت را به غلط چرخه ایمان خواندی   

قلب صد پاره من مهره صد دانه نبود   

                                تو ولی گشتی و این گمشده را لرزاندی  

جمع کن رشته ایمان-دلم پاره شدست  

من که تسبیح نبودم تو چرا چرخاندی